24 Aralık 2009 Perşembe

Kendin Gelsen - Aslı Melek


Fotoğraf : Ertuğ Bellek

Yüz martı içinde beyaz bembeyaz halinle
bir seni seçsem, ayırsam
koyu yeşil dalgalarla ufuk kapalıyken gemilere
değsen denize, lodosa dönerken hava
sen martı, ben kayalara çarpan dalgalardan olsam
gelsen kıyıya vursak.

Kendin gelsen, beyazlar içinde
gün batımına doğru
kırmızı ışıklarda gökdelenlere karşı bembeyaz
ben yağmur taşıyan bulut gibi ağlamaklı
karşılasam seni İstanbul arkamda gri tonlarda
sen gelsen, yıldızlarda buluşsak.

Bir de ay gelse
yine beyaz, yine dolunay
eğilse ışıkları üstümüze
dünya zamanı dursa, sen gelsen kendin gibi
ben gelsem kendim gibi, bembeyaz.

18 Aralık 2009 Cuma

Dinmemiş Acı - Aslı Melek


Fotoğraf : Aslı Melek

Kayalıkta ufalanmış kuru yaprağa sorsan:
Sınır tanımayan rüzgardı derler, getiren
bir pencereden uçup, kedi izlerinin peşinden geldiler.

Kayalıkta kuru yaprak, neler gördü kısa yaşamında:
Metropol ışıklarını uzakta sarı, solgun
yağmurları koyu, yeşil
vapur seslerini siste, siren
cami gölgelerini yüksek, nemli
üç yunusu dalga peşinde, kıyı

Köhne ‘de bardakları, hüzzam makamında
İki çizgi karakalem, Piyer Loti’de
kahve falını ateşte hazır, fincan
gece yollarını karanlık, bazen ay dolu.

Kayalıklara bakıyorum
rüzgar dinmiş, kediler gitmiş,
dalga basmış, izler silinmiş,
silinmiş de dinmemiş bir türlü acı
19.2.2009

14 Aralık 2009 Pazartesi

Ada - Aslı Melek


Fotoğraf : Ertuğ Bellek

Güneşin denize değdiği an bu
bize ve hayata gözlerini kapadığın
ve hepimizin çocukluğa veda dediği an.

Can yanar, güneş batar
güneş doğar, can yanar
ne gitmeye çare var, ne ölüme
ne kalmaya zaman, ne ayrılığa

Güneşin suya değdiği an bu
kısacık, deniz yangını gibi.

-Çantalar hazır
bir şey kalmasa geriye-
derken, seziyorum dönmek yok eve,
belki bir daha gelmek yok.

Sakla bu anı aklında,
bir şarkı sar yüreğine,
Ada’nın güneşine ver kendini her akşam
uğurlarken onu denize.

11 Aralık 2009 Cuma

Erguvan Vakti - Aslı Melek

Caddebostan Sahil, Fotoğraf : Aslı Melek
Ben derken, şehir beni terk etti
Bitmedi
günlerce tutanaklar sorgular
nerde kayıp verdi, nerde hasar var
bilinmedi
Yıkıldı iskeleler, vurdu dalgalar
kıyı kalmadı geriye elveda diyecek
martılar kanatlarını, rüzgar sesini
gemiler beyazını kaybetti
 Şehir baharının gücünü
yeşilinin sabrını, surlarının gölgesini
ve kesilince kökleri
her şeyini kaybetti
 Ben de kaybettim
şarkıları
erken kalkmayı, bulutlarda olmayı
denizin kokusunu ve yas tutmayı
Budandı dalları mor giyerken kıyılar
Erguvan vaktiydi
şehir intihar etti
Her mevsim seviyorum derken
geçti bahar, geçti yaz
şehir beni terk etti