Kayalıkta ufalanmış kuru yaprağa sorsan:
Sınır tanımayan rüzgardı derler, getiren
bir pencereden uçup, kedi izlerinin peşinden geldiler.
Kayalıkta kuru yaprak, neler gördü kısa yaşamında:
Metropol ışıklarını uzakta sarı, solgun
yağmurları koyu, yeşil
vapur seslerini siste, siren
cami gölgelerini yüksek, nemli
üç yunusu dalga peşinde, kıyı
Köhne ‘de bardakları, hüzzam makamında
İki çizgi karakalem, Piyer Loti’de
kahve falını ateşte hazır, fincan
gece yollarını karanlık, bazen ay dolu.
Kayalıklara bakıyorum
rüzgar dinmiş, kediler gitmiş,
dalga basmış, izler silinmiş,
silinmiş de dinmemiş bir türlü acı
19.2.2009
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder