susayınca oyun sonunda
eve koşamam
kalbim kırılınca
acı duyunca
sevinemem menekşeler açınca
yavru kedileri saklayamam kömürlükte börülce istemem illa öğle yemeklerinde
turuncu kıyılara gidemem artık akşamları
peşinde koşamam imkansızın
umut dileyemem meleklerden
geri isteyemem artık gideni aydededen
bilirim çocuklar yas tutamazlar
ama ben çocuk değilim
artık büyüdüm anne
Annemin Anısına...
1 yorum:
Ne güzel şiir. Menekşeler açtıkça sevinen çocuklar olarak kalalım. Gerekirse şikayet de edelim ama yas tutmayalım, bakalım bir sonraki oyuna...
Yorum Gönder