Yaz Sonu - Cemal Süreya

Sukürenin perisi sen; sen taşkürenin avcısı

Bir kişi daha olsa yanınızda

Siz orda öpüşürken

Ne diyorum bir kişi daha;

Alamut kalesinde öpüşürdünüz.

Ona göre gelişirdi her şey

Yeni bir güzelduyu açılırdı

Bir töre cançekişirken.

Karagözlü hançer sen; sen mavi bakışlı kılıç

Unutulmazlarınızı dökerken birer birer

İki kişi daha olsa yanınızda

Mihri'nin vuruluşu ve çantası

Ve elindeki tuğla da gelirdi gündeme;

Daha sonra kesilen barsağı iki metre;

Kediler uzaklaşırdı ısrarla camdan bakan;

Ne diyorum iki kişi daha.

Kavaldan akan gökyüzü sen; sen düşten geçilmez bahçe

Sınıf arkadaşları şarap ve tüzük kokan

Dağın Eskisi'ne iki vadiden seslenirken

Ne diyorum beş kişi daha olsa yanlarında

Ama her şeye üçünün bileşkesine varan;

Ne bilim-sanatı Hayyam'ın ne siyaseti Nazım'ın

Ne yiğitlik ne aşk... Bir şey kalmazdı tek başına.

Ahırlarımızda her zaman sana ayrılmış bir at vardı.

Ve sen sonunda bir gün çıkar gelirsin diye

Çok şeyin adı küçük yazıldı;

Silinmez anlar vardır

Karşı konmaz özlemler

Ben şimdi ne istediğimi de bilmeden artık

Bağırıp duruyorum ya şurda

Sen yaz sonu ilan eden güzel keten

Güneşten yırtılmış caz sen!