Muhayyer bir şarkıyla başlamışsa gece
karanlık korkusu olmaz
tahta masada yas tutan şairlerin.
Güller de korkmaz geceden, yeşile yaslanmışsa.
Hele ay -karanlığa alışık en çok-
hiç korkusu yoktur, önce mezarlıkta başlar geceye.
Peşinde ölüm bile olsa, bu telaş neden gitmek için.
Gitme,
gelmez gece sokak lambaları yanmadan.
Söylenenin ardında kalırsa asıl sözler,
dinmez bir türlü acı dile gelmeden.
Gelmez gece,kalbindeki güneş gitmeden.
Andıkça eskir, konuştukça silinir anılar
ve gece o zaman başlar.
Kimi yüzüğünü atar denize, kimi gülleri,
kimi güllerle donatır mezarları, kimi şarapla masaları.
Gitme,
gidersen gece başlar arkandan.
11.02.2009
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder