Fotoğraf : Aslı Melek
Kahveme deniz geldi bakamadım, mavisini yitirdi
kayalara sular kondu martının kanadında
“taş değildim” değemedim, uçtu
papatyalar dizdim masaya
konuşamadım, soldu
romanlar denedim uzak gemiye dalarak, sis aldı
-bulutların üstündedir yıldızlar- dedim,
gri sonsuzluk bastı
Deniz gelmişken yanıma
bir gün sonrasını bilseydim
ya da bir gün sonrasında yaşasaydım özgür olurdum
Ne mavide vardır, ne papatyada
ne gemiyle gelir ne de martı kanadıyla
o eşsiz duygu yürekte başlar
o an yaşanır, ertelenmeden
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder