14 Nisan 2010 Çarşamba

Hiçbir Şey / Ziya Osman Saba

Hiçbir şey benim değil, Tanrım hiçbir şey!
Şu denizde ışıyan güneş, şu rüzgar,
Tek çakıl taşın, bir yosun parçası.
Ne gündüz, ne gece, yıldız yıldız semalar.
Benim ne karım, ne de çocuklarım var.
Madem ki bu dünyada her şey
Bir kere göz kapanıncaya kadar...
1949

Hiç yorum yok: